عسل پلنگا

(زندگی بسیار بسیار جالب زنبور عسل)

زنبورهای هر کندو یکی از سه نوع زنبور ملکه، زنبور نر و زنبور کارگر هستند. زنبور عسل از حشرات اجتماعی است حتی اگر در خارج از کندو دارای غذای کافی باشد نمی تواند به تنهایی زندگی کند.

ملکه معمولاً مادر تمامی زنبورهای موجود در کندو است. جنسیت آن ماده بوده و مهم ترین وظیفه اش تخم گذاری می باشد. ملکه در تاریک ترین و محفوظ ترین نقطه کندو سکونت دارد و در اطراف این محل خانه های ویژه ای برای محافظت از تخم ها و نوزادان قرار گرفته. علاوه بر این ها سه تا ده خانه برای ملکه های جوان در نظر گرفته شده است.

 ملکه همانند روح کندو محسوب می شود و اگر ملکه را بردارند و جانشینی برای او وجود نداشته باشد بعد از سه یا چهار ساعت تمام کارهای کندو متوقف می شود و بعد از مدتی زنبورها بر اثر اندوه نداشتن ملکه نابود می گردند. ملکه از اواخر فروردین تا اواخر خرداد روزانه حدود ۱۵۰۰ تخم می گذارد.

نوزادان پس از خروج از تخم بعد از طی دو مرحله به صورت زنبور کامل در می آیند. در مرحله اول به صورت کرم های سفیدی هستندو در خانه های کوچکی به سر می برند و پرستاران به آن ها غذا می رسانند و پس از چند روز به صورت زنبورهایی در می آیند که هنوز کامل نشده اند و به حالت خوابیده و خشک شده به سر می برند (مانند حالت پروانه ابریشم در پیله) به این جهت غذا نمی خورند تا وقتی که به صورت حشره کامل درآیند.

ملکه ها و کارگرها از تخم های لقاح شده و نرها از تخم های غیر لقاح شده (هاپلودید) به وجود می آیند. طول بدن ملکه بسته به هر نژاد متفاوت می باشد. بال های آن کوچک بوده و خرطوم آن توانایی جمع آوری شهد گل ها را نداشته و در عوض دارای شکمی بزرگ تر از ماده های کارگر بوده و به طور طبیعی بیش از ۵ سال می تواند زنده بماند.

در زنبورداری تجاری به علت کاهش تخم ریزی از سال دوم زندگی به بعد، بیش از دو سال از یک ملکه استفاده نمی شود. ملکه عسل در زمان شفیرگی گرده نمی خورد و بجای آن ژله رویال مصرف می کند و شفیره ای که از گرده تغذیه شود هیچگاه به ملکه تبدیل نشده و کارگر خواهد شد. ملکه تا آخر عمر توسط ژله رویال تولیدی کارگران تغذیه می شود.
 

جنسیت زنبورهای کارگر ماده بوده و بیشتر جمعیت کندو را تشکیل می دهند. طول بدن آن ها ۹ میلیمتر می باشد. در یک کندویقوی با بیش از ۱۰ قاب، حدود ۷۰ هزار زنبور کارگر وجود دارد.